شب های قطبی و خورشید نیمه شب پدیده های طبیعی متضادی هستند که در مناطق قطبی رخ می دهند. در طول شبهای قطبی، مکانهای نزدیک به قطبها شبهای طولانی را برای ۲۴ ساعت یا بیشتر تجربه میکنند، در حالی که خورشید نیمهشب به تابش خورشید حتی در نیمهشب اشاره دارد. مورد دوم زمانی اتفاق می افتد که ساعات روز به 24 ساعت یا بیشتر افزایش یابد.
شفق قطبی در آسمان بالای ایستگاه پروگرس، قطب جنوب. این قاره شب ها و روزهای قطبی طولانی ترین مدت را در نیمکره جنوبی به دلیل موقعیت بسیار جنوبی آن تجربه می کند.
شب قطبی اصطلاحی است برای روزی که در آن خورشید هرگز طلوع نمیکند و تصور شب را ایجاد میکند. به طور خاص، خورشید به مدت 24 ساعت از افق طلوع نمی کند و در نتیجه یک روز کامل تاریک یا گرگ و میش رخ می دهد. با توجه به محور زمین که تقریباً 24 درجه کج شده است، این پدیده فقط در بالای مدار قطب شمال یا زیر مدار قطب جنوب زمانی رخ می دهد که این مناطق از دریافت مقادیر معمول نور خورشید محروم شوند.
خورشید باید 18 درجه زیر خط افق بماند تا به تاریکی کامل یا شب کامل برسد، برخلاف تجربه گرگ و میش، که می تواند زمانی رخ دهد که خورشید قابل رویت نباشد اما به اندازه کافی به افق نزدیک باشد تا مقداری نور بتابد. حالت دوم مشابه زمانی است که خورشید در حال غروب است، با این تفاوت که خورشید برای مدت طولانی در افق است.
گردشگرانی که خورشید نیمه شب را در کیپ شمالی، نروژ مشاهده می کنند
روز قطبی که به عنوان خورشید نیمه شب نیز شناخته می شود، نقطه مقابل شب قطبی است. در حالی که شب قطبی زمانی است که خورشید از افق طلوع نمی کند، روز قطبی زمانی رخ می دهد که خورشید به مدت 24 ساعت یا بیشتر در زیر افق غروب نکند. این امر باعث ایجاد ظاهر نور روز، حتی در ساعات بعد از ظهر می شود. خورشید قطبی زمانی اتفاق میافتد که یک منطقه (یعنی ناحیه بالای مدار قطب شمال یا زیر مدار قطب جنوب) به سمت خورشید متمایل شود و نور خورشید طولانیمدت دریافت کند.
روشنایی زمین توسط خورشید در روز انقلاب تابستانی در نیمکره شمالی. اعتبار تصویر: تصویر توسط Przemyslaw "Blueshade" Idzkiewicz، از طریق Wikimedia Commons
شب های قطبی/خورشید نیمه شب در فصول مختلف سال در دو نیمکره رخ می دهد. انقلاب دسامبر که رسما فصل زمستان را آغاز می کند و در 21 یا 22 دسامبر رخ می دهد، زمان روزهای کوتاه تری را برای کسانی که در نیمکره شمالی هستند مشخص می کند. این به معنای شب قطبی بالای مدار قطب شمال در قطب شمال است. از طرف دیگر، روزها در طولانی ترین نقطه خود در نیمکره جنوبی قرار دارند و آنهایی که در زیر مدار قطب جنوب قرار دارند، خورشید نیمه شب را تجربه خواهند کرد. انقلاب تابستانی در 21 یا 22 ژوئن اتفاق میافتد. اثر معکوس دارد، به این ترتیب که نیمکره جنوبی روزهای کوتاهتری را تجربه میکند، قطب جنوب شبهای قطبی دارد، و نیمکره شمالی روزهای طولانیتری را با مکانهایی که خورشید نیمهشب را تجربه میکنند، تجربه میکند.
از آنجایی که هم بر اساس شیب زمین و هم نزدیکی به قطب شمال یا جنوب رخ میدهند، شبهای قطبی و روزهای قطبی بسته به موقعیت مکانی شما برای مدتهای متفاوتی دوام میآورند. در شمال، هر چه به قطب شمال نزدیکتر میشوید، طول شبهای قطبی افزایش مییابد، در حالی که همین امر در زیر مدار قطب جنوب، زمانی که به سمت جنوب به سمت قطب جنوب حرکت میکنید، اتفاق میافتد. در قطب ها، شب های قطبی به مدت شش ماه رخ می دهد و به دنبال آن مستقیماً شش ماه خورشید نیمه شب رخ می دهد. هر درجه تغییر در عرض جغرافیایی (شمال یا جنوب) طول شب یا روز قطبی را تقریباً 144 ساعت یا شش روز تغییر می دهد.
زندگی در منطقهای که شبهای قطبی را تجربه میکند میتواند برای انسانها مضر باشد. از آنجایی که شب های قطبی به معنای عدم نور خورشید است، انسان ها در این مناطق برای مدت طولانی هیچ نور خورشیدی دریافت نمی کنند، که می تواند مستقیماً بر سروتونین و خلق و خوی تأثیر بگذارد. انسان هایی که در این مناطق زندگی می کنند، به دلیل تاریکی طولانی مدت، خطر ابتلا به افسردگی را بسیار بیشتر می کنند. مبارزه با این امر با حفظ سطح سروتونین و اندورفین به روشهای دیگر ممکن است - مانند ورزش یا از طریق مکملهای ویتامین یا لامپهای آفتاب.
بنابراین، در حالی که شبهای قطبی و خورشید نیمهشب پدیدههای چشمگیر طبیعت هستند، میتوانند با برهم زدن الگوهای خواب، خلقوخو یا روال عادی، اثرات مضری بر افرادی که برای مدت طولانیتری در معرض آنها قرار دارند، داشته باشند. با این حال، انسان ها همچنان در چنین مناطقی زندگی می کنند و ماهیت بسیار انعطاف پذیر گونه ما را نشان می دهند.
مجله ارم بلاگ